چند نکته رو از قلم انداخته بودم که جا داره اینجا بگم:
1. توی فیلم فرزند صبح وقتی استاد محمد علی کشاورز از در وارد اتاق شد...همه کف زدند...اشکی در چشمانم حلقه زد به حسی که گویی مردمان اورا از یاد نبرده اند...چنانچه قبلا چنین انتظار نمی رفت...
2. فیلم تهمینه میلانی (یکی از ما دو نفر) که در بخش نوعی نگاه یا به قول علی معلم یه وری نگاه بود ، رو دیدم ولی چیز خاصی نداشت...حرف داشت ولی واقعا با کارهای قبلیش خیلی فاصله داشت...درکل نکته ی فمنیستی کار کاملا رعایت شده بود و همچنان فاضلاب است که در فیلمهای خانم میلانی به روی مردان گشوده است!
3. فیلم مرهم ساخته ی علیرضا داود نژاد ، فیلم واقعا جالبی بود ، به نظرم بهترین کار علیرضا داود نژاد تو کارهایی که البته من ازش دیده بودم بود.
فریدون جیرانی هم گفته بود که این کار باید دیده بشه و دیده هم میشه ، و به نظرم دیده شد...طناز طباطبایی عالی بود...پسر داود نژاد (رضا) نه اصلا خوب نبود...
دو تا پیرزن تو این فیلم بودن...خاله ی رضا داود نژاد و مادر بزرگش که میشه مادر علیرضا (البته داود نژاد)...تعجب نکنید چندمین اثریست که خانوادگی بسته می شه ، البته برای خانواده داود نژاد...حالا اینو ول کن...
واقعا اون دوتا پیرزن عالی بودن...خصوصا خاله...مادر بزرگه(احترام السادات حبیبیان) هم خوب بود...قبلا هم واسه نقش مکمل زن سیمرغ برده بود...
خیلی دلم می خواست کار کمال تبریزی ، محمدحسین لطیفی ، آقا یوسف علی رفیعی و گزارش یک جشن حاتمی کیا رو هم ببینم که نشد...
خدا باعث و بانیشو (علی الخصوص این یارو میرزا خانی رو که قیافه ی حق به جانب می گیره می گه همه فیلمها دیده میشه ... تا به حال تو هیچ جشنواره ای اینقدر فیلم نمایش داده نشده بود...93تا فیلم؟!!
و خداوند شعور را آفرید!!)
خدا باعث و بانیشو (علی الخصوص این یارو میرزا خانی رو که قیافه ی حق به جانب می گیره می گه همه فیلمها دیده میشه ... تا به حال تو هیچ جشنواره ای اینقدر فیلم نمایش داده نشده بود...93تا فیلم؟!!
و خداوند شعور را آفرید!!)
انشاالله تو اکران عمومی...ولی کار تبریزی که اکران نمیشه...
در ضمن اسب حیوان نجیبی است هم نتونستم برم ببینم و اصلا هم ناراحت نیستم...چون با انتقاد شدید منتقدان و البته تماشاگران مواجه شده بود+چندتا فیلم دیگه مثل سوت پایان و مرگ کسب و کار من است و باد و مه و...
درکل این جشنواره یه سری ناگفته داره که باید از اونهایی که در مسیر آن هست پرسید که چه شد و چگونه شد...
چون هنرمند موید و سرافراز باشید!
