سلام. وقتی کسی روی بلندی می ایسته، باید پرواز بلد باشه. وگرنه سقوطش هبوطه! من جای شما بودم از اون بالا می اومدم پایین، بعد این متن رو می خوندم، به جای محسن یگانه هم آلبوم رستاک رو می دیدم!
(داستان ” لیوان را زمین بگذار “ استادی درشروع کلاس درس، لیوانی پراز آب به دست گرفت. آن را بالا گرفت که همه ببینند. بعد از شاگردان پرسید: به نظر شما وزن این لیوان چقدر است؟ ...)
گاهی وقتا افتادن از بلندی فقط آدمو ازونی که هست خرد تر میکنه!
مراقب باشید
شاید سقوط آزاد گاهی خیلی راه خوبی به نظر بیاد اما هیچ وقت با سقوط آزاد به هیچ قله ای بلند تر ازونی که هستید نمیرسید همیشه بلند تر از جایی که هستیم هم هست چس باید رفت
نمیدونم قصه لاک پشت را کجا خوندم شاید همینجا یک لاک پشتی خیلی ناراحت بود که چرا باید این کوله سنگی را بکشه با خودش همه جا و هیچ وقت نرسه اما پرنده ها میتونن راحتو سبک بپرن خداوند بلندش کرد همه دنیا رو بهش نشون داد اونوقت گقت ببین این دنیل گرده یه طوریه که هرچی بری بازهم راه هست پس فرقی نمیکنه ازونجا بود که لاک پشت برای همیشه به راهش ادامه داد!
غم و غصه ها و سختیهای این دنیا هم تمومی ندارن اگه راهرویید و صد هنر دارید و توکل هم کردید پس منم میگم رهرو ان نیست که گه تند و گه آهسته رود ... رهرو ان است که اهسته و پیوسته رود
راه پر پیچ و خمیه اما میدونیم که میتونیم همیشه لبخند بهتر از اخم و دلخوری جواب میده
به دنیا بخندید و بزارید دنیا بهتون بخنده
دعامون کنید ماهم دعا میکنیم
(چقدر حرف زدم بعد یک هفته درس خوندن مداوم انگار دلم خیلی پر بود)
به خانم تیماجچی گرامی: من خوشبختانه در این جور مواقع چه شاد باشم چه غمگین موزیک گوش نمیدم...بگذریم دلیلی شخصی داره... ولی درکل یه وقتایی آدم به اونجاش می رسه که من هم مستثنی نیستم... لیوانو داستانشو خوندم ولی این لیوانها رو یه تنها نمی شد بذارمشون پایین بلکه هی زیاد میشد... ممنون از امید و لطفتون... خیلی ممنونم... سلام!
به گ.الف گرامی: راستش همیشه شعبون...یه دفعه رمضون... من پرواز می کردم...خوب هم پرواز می کردم...نفهمیدم چی شد...واقعا همه چیز یهو عوض شد...من پرواز کردن یادم رفته...بالای ده ساله دیگه نمی تونم بپرم...اینو واقعا می گم...واقعا خسته ام که اینا رو نوشتم...
من که نفهمیدم لاکپشته چی دید ولی اصلا هم زیاد حرف نزدید...همه می دونن که از من پرحرف تر وجود نداره...تازه شروع ولومم از 200دسی بل کمتر نیس!
خیلی خوشحال شدم نظرتونو دیدم اینو جدی میگم... بازم به ما سر بزنید...شاید اینجا مثل وبلاگ صابر راحت نباشید اما می تونید گرما بخش باشید اونم تو این شبای سرد!
اگر عضو هستید و یا وبلاگ دارید که وبتون رو بزنید و نظرتون رو بنویسید... ولی اگر خدایی نکرده غیر از اینه...توضیح می دم دقت کنید... با نام ناشناس نظرتون رو مرقوم بفرمایید ولی یه جوری به من گرا رو بدید که کدوم عزیز داره پیغام میذاره... ممنونم...
راهرو گر صد هنر دارد توکل بایدش ...
پاسخحذفان شالله همه چيز درست ميشه.
پاسخحذفدعاگو هستيم...
این اتفاق اخیر چی هست حالا؟؟؟
پاسخحذفیه وقت نرید مثل این آدمه رو پشت بوم وایستید...!!!؟؟؟///"""&&&###@@@%%%^^^***
ایشالله که مشکلتونم حل بشه
ایشالله مشکل همه حل بشه
سلام.
پاسخحذفوقتی کسی روی بلندی می ایسته، باید پرواز بلد باشه. وگرنه سقوطش هبوطه!
من جای شما بودم از اون بالا می اومدم پایین، بعد این متن رو می خوندم، به جای محسن یگانه هم آلبوم رستاک رو می دیدم!
(داستان ” لیوان را زمین بگذار “
استادی درشروع کلاس درس، لیوانی پراز آب به دست گرفت. آن را بالا گرفت که همه ببینند. بعد از شاگردان پرسید:
به نظر شما وزن این لیوان چقدر است؟
...)
پسر خودتو بنداز پایین خودتو راحت یه نخ سیگار فقط قبلش بکش نذار شونه هات زیر سختی دنیا خم بشه خودتو بکش خلاص.
پاسخحذفآفرین همینه .
استاد مصطفی توصیه های لازم رو کردن ما به تایید حرف استاد میپردازیین
پاسخحذفسلام
پاسخحذفصابر جان خوب گفته
اما بپا خودت خودتو هل ندی پایین
گاهی وقتا افتادن از بلندی فقط آدمو ازونی که هست خرد تر میکنه!
پاسخحذفمراقب باشید
شاید سقوط آزاد گاهی خیلی راه خوبی به نظر بیاد اما هیچ وقت با سقوط آزاد به هیچ قله ای بلند تر ازونی که هستید نمیرسید
همیشه بلند تر از جایی که هستیم هم هست چس باید رفت
نمیدونم قصه لاک پشت را کجا خوندم شاید همینجا
یک لاک پشتی خیلی ناراحت بود که چرا باید این کوله سنگی را بکشه با خودش همه جا و هیچ وقت نرسه اما پرنده ها میتونن راحتو سبک بپرن خداوند بلندش کرد همه دنیا رو بهش نشون داد اونوقت گقت ببین این دنیل گرده یه طوریه که هرچی بری بازهم راه هست پس فرقی نمیکنه ازونجا بود که لاک پشت برای همیشه به راهش ادامه داد!
غم و غصه ها و سختیهای این دنیا هم تمومی ندارن
اگه راهرویید و صد هنر دارید و توکل هم کردید پس منم میگم رهرو ان نیست که گه تند و گه آهسته رود ... رهرو ان است که اهسته و پیوسته رود
راه پر پیچ و خمیه اما میدونیم که میتونیم همیشه لبخند بهتر از اخم و دلخوری جواب میده
به دنیا بخندید و بزارید دنیا بهتون بخنده
دعامون کنید
ماهم دعا میکنیم
(چقدر حرف زدم بعد یک هفته درس خوندن مداوم انگار دلم خیلی پر بود)
به صابر جان:
پاسخحذفتوکل که البته ولی به روایتی خودکشی یه چیز دیگست!
به زادچهر گرامی:
پاسخحذفان شا الله...
به خانم متقی گرامی:
پاسخحذفاتفاق اخیر یه چیزی تو مایه های جدایی نادر از سیمین اصغر فرهادیه...البته نه من نادرم و نه بچه های دانشگاه و دوستام هیچکدوم سیمین!
به خانم تیماجچی گرامی:
پاسخحذفمن خوشبختانه در این جور مواقع چه شاد باشم چه غمگین موزیک گوش نمیدم...بگذریم دلیلی شخصی داره...
ولی درکل یه وقتایی آدم به اونجاش می رسه که من هم مستثنی نیستم...
لیوانو داستانشو خوندم ولی این لیوانها رو یه تنها نمی شد بذارمشون پایین بلکه هی زیاد میشد...
ممنون از امید و لطفتون...
خیلی ممنونم...
سلام!
به مصطفی جان:
پاسخحذفگورختیش...(صدای روشن کردن سیگار)
ااااااااااااااااَ...
پرتاب شدم پایین...
فیلم تموم شد برو بگیر بخواب...باریک الله...!
به سهرابی عزیز:
پاسخحذفبپردازیه...بفرمیو!
استاد!
به سید عزیز:
پاسخحذفعجب حرفی زد!
به گ.الف گرامی:
پاسخحذفراستش همیشه شعبون...یه دفعه رمضون...
من پرواز می کردم...خوب هم پرواز می کردم...نفهمیدم چی شد...واقعا همه چیز یهو عوض شد...من پرواز کردن یادم رفته...بالای ده ساله دیگه نمی تونم بپرم...اینو واقعا می گم...واقعا خسته ام که اینا رو نوشتم...
من که نفهمیدم لاکپشته چی دید ولی اصلا هم زیاد حرف نزدید...همه می دونن که از من پرحرف تر وجود نداره...تازه شروع ولومم از 200دسی بل کمتر نیس!
خیلی خوشحال شدم نظرتونو دیدم اینو جدی میگم...
بازم به ما سر بزنید...شاید اینجا مثل وبلاگ صابر راحت نباشید اما می تونید گرما بخش باشید اونم تو این شبای سرد!